Langeafstandswandelen en wildkamperen, de perfecte combo
Noem een beter duo dan langeafstandswandelen en wildkamperen. In een wereld vol hectiek en strakke schema’s geeft weinig zoveel vrijheid als je rugzak inladen en vertrekken voor enkele dagen of weken op pad. Helaas: niet overal mag je zomaar wildkamperen. Tijdens deze tochten kan het wel:
Je kampeert op een bivakzone, zoals deze in Aarschot.
Voor beginners
Bivaktocht in België
Een bivaktocht in eigen land geldt als de meest laagdrempelige manier om te ontdekken of de combinatie iets voor jou is. Wildkamperen is niet legaal in België, maar op bivakzones mag je wel kosteloos je tentje optrekken voor een nacht. Bivaktochten combineren wandelingen langs GR’s en via knooppunten met overnachtingen op officiële bivakzones. Op de website bivakzone.be vind je zowel inspiratie voor korte tweedaagse uitjes als langere tochten. Wandel je voor het eerst met een volle rugzak? Begin klein. Wat gedacht van de Trappistentocht in en rond Achel of de doorsteek van het Meerdaalwoud?
Verwacht je aan fruitbomen, véél fruitbomen.
Streek-GR Haspengouw
De Streek-GR Haspengouw maakt een lus van 130 rondom het ‘Toscane van het noorden’. Twee varianten op de route, onder meer via doorsteken, leiden wandelaars elk vier dagen lang langs bivakzones. In totaal zijn er vijf bivakzones, een initiatief van Regionaal Haspengouw en Voeren. Voor drie daarvan moet je op voorhand reserveren. Verwacht onderweg veel variatie: je wandelt niet enkel tussen eindeloze boomgaarden van appels en peren, maar ook via kronkelende holle wegen en oude spoorwegbeddingen, door velden en voorbij mergelgrotten.
Sentiers d’arts
Door de Condroz leidt een tocht van 141 kilometer langsheen 42 landschapskunstwerken. In zes daarvan kan je overnachten. Het gaat, dixit de organisatie, om ‘poëtische schuilplaatsen’ - pakweg een kubushut van boomstammen of een houten schelp. Onze reporter Gert Corremans wandelde een deel ervan en noemde dit ‘de enige plek in België waar je kan slapen in een primitief boshutje. Zonder tent, als een oermens, vrijbuiter of wolfskind.’
Voor gevorderden
La Grande Traversée de la Forêt du Pays de Chimay
De vertaling van deze route vergt een diepe ademteug: De Grote Doorsteek van het Woud van het Land van Chimay. In het Land van Chimay en Natuurpark Viroin-Hermeton, een rustige uithoek van ons land, wachten bijna 180 kilometer aan wandelpaden. Vier opsplitsingen maken verschillende tochten mogelijk. Welke je ook kiest, natuurpracht is gegarandeerd - met onder meer eindeloze bossen, ingeslapen dorpjes, beekvalleien en kalksteenheuvels zoals de Fondry de Chiens. Onderweg overnacht je op negen bivakzones. De meeste vereisen reservatie. Dit is het eerste langeafstandspad in Wallonië dat legaal bivakkeren over de hele route toelaat.
Dartmoor Way
Nationaal Park Dartmoor is de enige plek in Engeland waar je legaal mag wildkamperen. De Dartmoor Way maakt een 173 kilometer lange lus rond dit natuurpark in het zuidwesten van het land - via holle wegen en oude ruiterpaden, door beboste valleien en over de beekjes die van het hoogveen naar beneden stromen. Om de 15 à 20 kilometer passeer je een charmant dorpje - af en toe je tent inruilen voor een B&B met warme douche behoort dus tot de mogelijkheden. Opgelet: niet overal mag je kamperen, bestudeer de kaart op voorhand.
Wildkamperen in Finland.
Hetta - Pallas
Doorheen Nationaal Park Pallas-Yllastunturi, hoog in het noorden van Fins Lapland, slingert een van de populairste paden van het land. Het avontuur begint al voor de eerste stap: een boot brengt je over een meer naar het begin van de trail. Nauwelijks vijftig kilometer scheiden Hetta en Pallas, maar onderweg beklim je drie fells - tunturi in het Fins. Na elke piek volgt een afdaling tot diep in het ravijn, dus calculeer best wat hoogtemeters in. Onderweg spot je meer rendieren dan bomen. Finland hanteert het allemansrecht, al geldt er een uitzondering voor nationale parken. Hier mag je enkel kamperen op aangeduide plekken - in de praktijk vooral rond wildernishutten. De meeste wandelaars vervolmaken de route in vier dagen.
Aan de zuidkusten van Estland zet je je tent bijna op het strand.
Voor experts
Oandu - Ikla
Ieder beetje wildkampeerder kent noordelijk Europa als bivakparadijs. Maar ook de Baltische staten - Estland, Letland en Litouwen - hanteren het allemansrecht. Onder meer via het Baltisch Bospad en het Baltisch Kustpad kan je de wildernis van het Balticum verkennen, de bossen waarin beren, elanden en wolven zich verschuilen en waar de locals gretig bessen en paddenstoelen verzamelen. Vier andere langeafstandspaden doorkruisen Estland. De 370 kilometer lange route tussen Oandu en Ikla vertrekt in nationaal park Lahemaa, loopt via de venen van Soomaa om finaal aan de zandstranden en vissersdorpjes van de zuidkusten terecht te komen. Onderweg mag je eender waar je tent optrekken. Of opteer voor een gratis bivakzone met faciliteiten. De moeilijkheidsgraad zit ‘m niet in het terrein, eerder in de afstanden en de afgelegenheid - vooral de bevoorrading vergt enige planning.
Kungsleden
Het beroemdste langeafstandspad van Zweden ligt een eind boven de noordpoolcirkel. De Kungsleden - ofte het Koningspad - verkent woeste fjells, uitgesleten valleien, heldere meertjes en zompige toendra. Op de passages door vier nationale parken na mag je overal vrij bivakkeren. Aan jou de keuze of je je tent zet naast een turquoise meer of onder een klaterende waterval. De hoogteverschillen vallen goed mee en navigeren is doorgaans niet al te moeilijk, maar vooral de afstand maakt van de Kungsleden een klepper. 440 kilometer, al gauw goed voor een volle maand stappen. Van het goede te veel? Opteer voor de verkorte versie - de Dag Hammarskjöldleden, 110 kilometer tussen Nikkaluokta en Abisko.
Het meest woeste van Schotland.
Cape Wrath Trail
In tegenstelling tot Engeland presenteert Schotland zich gul voor kampeerders. Het right to roam laat je toe om bijna eender waar je tent neer te poten. Net de eindeloze leegte van Schotland, de uitgestrektheid, maakt het land zo aantrekkelijk voor zwerftochten. Gevorderde wandelaars kunnen terecht op de West Highland Way, maar deze 370 kilometer lange Cape Wrath Trail is enkel voor doorgewinterde hikers. Geregeld loopt deze route, in het noordwesten van Schotland door ruig terrein zonder paden - wat de Schotse schrijfster Nan Shepherd unpaths noemde, onpaden. Dan navigeer je met kaart en kompas. Niet simpel wanneer een dikke mist het landschap omsluiert. Bereid je eveneens voor op rivierdoorwadingen en natte voeten. Ook bevoorraden vormt een logistiek vraagstuk in deze dunbevolkte contreien. Niet voor niets staat de Cape Wrath Trail bekend als ‘het zwaarste langeafstandspad van Groot-Brittannië’. De beloning is navenant: machtige landschappen en stranden die wel op die van de Caraïben lijken.